Η Mazda γιορτάζει φέτος έναν αιώνα ζωής και σίγουρα το RX-7 είναι ένα μοντέλο που σημάδεψε την πορεία της κατά τη διάρκεια των τελευταίων 100 ετών και στις τρεις διαθέσιμες γενιές του που είδαν το φως της δημοσιότητας από το 1978 έως και το 2002.
Τα τεχνολογικά, και όχι μόνο, επιτεύγματα του Mazda RX-7 θεωρούνται ακόμα και σήμερα μνημειώδη – πολλώ δε μάλλον με δεδομένο το γεγονός ότι το μέλλον του περιστροφικού του κινητήρα αμφισβητήθηκε έντονα όταν το ιαπωνικό εργοστάσιο ξεκίνησε την εξέλιξη του σπορ μοντέλου της στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ‘70. Έως την πετρελαϊκή κρίση του 1973-74, η οποία έστειλε στα ύψη τις τιμές των καυσίμων, και κατά συνέπεια στο πυρ το εξώτερον τα οχήματα με ενεργοβόρους κινητήρες εσωτερικής καύσης, η διάσημη αυτοκινητοβιομηχανία από τη Χιροσίμα της Ιαπωνίας είχε παρουσιάσει ουκ ολίγες προτάσεις που κινούνταν από τον περιστροφικό της κινητήρα.
Ωστόσο, η προσαρμογή στα νέα δεδομένα ήταν επιβεβλημένη για τους Ιάπωνες, με τη Mazda να αποφασίζει να εγκαταλείψει τον εμβληματικό της κινητήρα στα περισσότερα μοντέλα της γκάμας της. Όχι όμως και οριστικά. Χάρη στη σθεναρή… αντίσταση του επικεφαλής του τμήματος Έρευνας και Εξέλιξης της εταιρείας, Kenichi Yamamoto, ο κινητήρας Wankel έμεινε ζωντανός και παρά το «βαρύ» κλίμα στο παγκόσμιο αυτοκινητικό στερέωμα της εποχής εκείνης, αποτέλεσε με άρμα το καινοτόμο RX-7 ένα σημαντικό στοιχείο διαφοροποίησης της ιαπωνικής εταιρείας σε σχέση με τον ανταγωνισμό.
Ο Kenichi Yamamoto, ο οποίος ηγήθηκε της ομάδας μηχανικών που εξέλιξαν τους πρώτους περιστροφικούς κινητήρες της Mazda τη δεκαετία του ‘60, αποφάσισε να αναπτύξει έτι περαιτέρω το κινητήριο σύνολο με την κωδική ονομασία «12A» προκειμένου να βελτιωθεί η αξιοπιστία αλλά και οι επιδόσεις του στον τομέα της κατανάλωσης καυσίμου. Μετά τις απαραίτητες και χειρουργικής ακρίβειας αυτές επεμβάσεις, το ιαπωνικό εργοστάσιο προχώρησε στο σχεδιασμό του ιδανικού οχήματος που θα τον φιλοξενούσε – ενός μικρού, ελαφριού και σπορ για την περίσταση κουπέ αυτοκινήτου, με μακρύ ρύγχος και στρογγυλεμμένο πίσω μέρος. Και κάπως έτσι γεννήθηκε το εμβληματικό RX-7, το οποίο έμεινε στη ζωή, στις τρεις διαθέσιμες γενιές του, έως το 2002.
Η πρώτη γενιά του μοντέλου, η οποία βασίστηκε στην πλατφόρμα FB της Mazda, κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία το 1978, ενώ ένα χρόνο αργότερα πάτησε τους τροχούς της στους δρόμους της Ευρώπης. Με συνολικό βάρος λίγο πάνω από 1.000 κικά, ο «12Α» κινητήρας των 100 και 135 ίππων εντυπωσίαζε με την απόδοσή του, όντας τοποθετημένος εμπρός, αλλά και πίσω από τον αντίστοιχο άξονα, εξασφαλίζοντας έτσι σχεδόν τέλεια κατανομή βάρους. Το αεροδυναμικό «σουλούπι» του RX-7 ήταν αναμφίβολα ένα από τα δυνατότερα σημεία του μοντέλου, μαζί ασφαλώς με την οδική συμπεριφορά, που παρείχε μια ειδική «σύνδεση» μεταξύ του οδηγού και της «τετράτροχης μηχανής». Αργότερα, ο περιστροφικός κινητήρας των 1.146 κ.εκ. πλαισιώθηκε από μια υπερτροφοδοτούμενη έκδοση, με 160 ίππους, η οποία ήταν διαθέσιμη στην Ιαπωνία, ενώ στη Β. Αμερική το «παρών» έδωσε η 13B εκδοχή του, η οποία διέθετε μεταξύ άλλων και σύστημα ψεκασμού του καυσίμου.
Η δεύτερη γενιά του Mazda RX-7, η οποία «πάτησε» στην πλατφόρμα FC των Ιαπώνων, παρουσιάστηκε το 1985 και χαρακτηρίστηκε από έναν εξωτερικό σχεδιασμό ο οποίος, κατά γενική ομολογία, ήταν εμπνευσμένος από τα μοντέλα της Porsche. Το νέο, σπορ κουπέ μοντέλο της Mazda συνοδεύονταν από πολλές καινοτομίες, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονταν το σύστημα DTSS (Dynamic Tracking Suspension System) και η υπερσυμπίεση στον κινητήρα, η οποία προσέφερε στον περιστροφικό κινητήρα της εταιρείας καλύτερα χαρακτηριστικά σε σχέση με τη ροή των καυσαερίων – και φυσικά καλύτερη ροπή στις μεσαίες στροφές. Σε όλες τις ανά τον κόσμο αγορές, το RX-7 δεύτερης γενιές ήταν διαθέσιμο με τον 13B 1.300άρη κινητήρα, αρχικά στην ατμοσφαιρική έκδοση με απόδοση 150, και αργότερα σε υπερτροφοδοτούμενες παραλλαγές με 150 και 180 ίππους – η τελευταία με twin-scroll τούρμπο και καταιγιστικές για την εποχή επιδόσεις, καθώς και το «0-100» απαιτούνταν μόλις 6 δλ. την ώρα που η τελική ταχύτητα άγγιζε τα 240 χλμ./ώρα.
Η τρίτη και τελευταία γενιά (FD) του Mazda RX-7 αφίχθη το 1992 με τον Wankel κινητήρα να διαθέτει έναν εν σειρά διπλό υπερσυμπιεστή, που εκτόξευσε τη μέγιστη ισχύ του 13Β κινητήρα στους 239 ίππους, στην ευρωπαϊκή του παραλλαγή. Σύμφωνα με τις ανά τον κόσμο… μαρτυρίες, το RΧ-7 ΜkΙΙΙ ήταν το καλύτερο RX-7 σε επίπεδο οδικής συμπεριφοράς, αλλά συνάμα και το ταχύτερο, με την επιτάχυνση από στάση έως τα πρώτα 100 χλμ./ώρα να ολοκληρώνεται σε μόλις 5,3 δλ. και την τελική ταχύτητα του αυτοκινήτου, που δεν υπερέβαινε σε βάρος τα 1.300 κιλά, να περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 250 χλμ./ώρα. Δυστυχώς για τους αγοραστές της γηραιάς ηπείρου, το RX-7 σταμάτησε να διατίθεται μέσα στο 1996 εξαιτίας των αυστηρότερων προδιαγραφών στις εκπομπές ρύπων, παρά το γεγονός ότι η Mazda συνέχισε την προσφορά του σε άλλες αγορές ανά τον κόσμο – στην Ιαπωνία μάλιστα οι τελευταίες εκδοχές του εξοπλίζονταν με τον περιστροφικό κινητήρα τηης εταιρείας ο οποίος απέδιδε έως και 280 ίππους.
Το 2002 σηματοδότησε το τέλος του RX-7, το οποίο παρήχθη από το 1978 έως και το 2002 σε συνολικά 811.634 αντίτυπα αποτελώντας έτσι το best-seller μοντέλο της Mazda με περιστροφικό κινητήρα. Όμως, ένα χρόνο αργότερα, το εμβληματικό RX-7 παρέδωσε τη σκυτάλη στο RX-8, το οποίο έθεσε με τη σειρά του ισχυρά θεμέλια για νέες τεχνολογικές κατακτήσεις. Μεταξύ αυτών, η υδρογονοκίνηση, καθώς το RX-8 Hydrogen RE μπορούσε να κινηθεί είτε με τη χρήση υδρογόνου, είτε με την αρωγή της… παραδοσιακής βενζίνης. Αξιοποιώντας τα επιτεύγματα αυτά, η Mazda παρουσίασε αργότερα το Premacy Hydrogen RE Hybrid, ένα MPV με ηλεκτρικό κινητήρα σε συνδυασμό με έναν duel-fuel περιστροφικό. Αργότερα, η ιαπωνική φίρμα έφερεστο φως το πρωτότυπο Mazda2 EV, το οποίο τροφοδοτούνταν από έναν range-extender περιστροφικό κινητήρα – ένα παρόμοιο σύστημα αναμένεται να βρει το… δρόμο του στο νέο και αμιγώς ηλεκτροκίνητο Mazda MX-30, που θα δούμε να πωλείται στις κατά τόπους αγορές μέσα στο τρέχον έτος.