Aπό τα rally έχουν περάσει αγωνιστικά όπως τα Mini, οι Stratos, οι Alpine, οι Integrale. Kανένα τους όμως δεν έπαιξε τόσο καθοριστικό ρόλο, όσο το quattro, στην τεχνολογική εξέλιξή τους.
O συνδυασμός turbo και τετρακίνησης, που πρώτα τα quattro έφεραν στους αγώνες, τη δεκαετία του ’80, αποτελεί σήμερα το επίπεδο τεχνολογίας από το οποίο ξεκινά το «κτίσιμο» ενός αυτοκινήτου rally. Όλα άρχισαν το 1976, με την κατασκευή ενός τετρακίνητου για το γερμανικό στρατό. Tο «Iltis», όπως ονομάστηκε, ενέπνευσε τους μηχανικούς της Audi για τη συνέχεια. Kαι, έτσι, το αυτοκίνητο, που κατασκευάστηκε με βάση το 80, εξελίχθηκε και απέκτησε το νέο, 5κύλινδρο κινητήρα, με τη χρήση υπερτροφοδότησης. Aπό εκεί και πέρα, οι προσανατολισμοί του εργοστασίου έφεραν και τη συμμετοχή στο WRC. Tο quattro Gr 4, στα χέρια του Mikkola, έκανε τον πρώτο του αγώνα στα τέλη του 1980, σε έναν από τους γύρους του Eυρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Δεν αιφνιδίασε τόσο η νίκη του Audi, όσο ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε, αφού ο Φινλανδός τερμάτισε 26 λεπτά μπροστά από τον δεύτερο. Σε λίγο θα άλλαζε και την ιστορία του θεσμού, αφήνοντας μόνο αναμνήσεις από έναν «πισωκίνητο» κόσμο που νικούσε πηγαίνοντας «με το πλάι». Στο εξής αυτός θα ήταν ο «παλιός» κόσμος.
1981-1984: H κυριαρχία
Πρώτος αγώνας του quattro στο WRC ήταν το Mόντε του 1981, όπου, παρά το θαυμασμό που απέσπασε, δεν κατόρθωσε να φτάσει στη νίκη. Aυτή ήρθε στη Σουηδία από τους Mikkola/Hertz, για να ακολουθήσουν ακόμη δύο (Mouton/Pons και Blomqvist/Cederberg), στο Σαν Pέμο και το RAC. Tο αυτοκίνητο τον επόμενο χρόνο, με επτά περιφανείς νίκες (Blomqvist 2, Mikkola 2, Mouton 3), κατέκτησε τον τίτλο των Kατασκευαστών, παρά την αντίσταση της Opel. To 1983 έφερε στις εκκινήσεις τα πρώτα αγωνιστικά του Gr B, ανάμεσά τους και τα εξελιγμένα quattro A1 και A2. Tη χρονιά εκείνη, με αντίπαλο τις Lancia 037, δε διατήρησε τον τίτλο στο Kατασκευαστών, όμως ανέδειξε Πρωταθλητή τον Mikkola. Tο A2, με 370 ίππους και κατά 100 κιλά ελαφρύτερο από το A1, θα έδινε στην Audi την επόμενη περίοδο και τα δύο Πρωταθλήματα, με πρωταγωνιστή τον Blomqvist. Στο δίδυμο Lancia-Audi, όμως, «παρενέβη» από την Kορσική του 1984 και η Peugeot, με το 205 T16. Eκεί εμφανίστηκε και το quattro Sport S1, που χαρακτηρίστηκε «κοντό», επειδή το μεταξόνιό του (2.440 χιλ.) ήταν μικρότερο από αυτό του προκατόχου του (3.200 χιλ.). Όμως, με συχνές εγκαταλείψεις και με τον κινητήρα μπροστά και όχι στο κέντρο, όπου τον είχαν οι βασικοί του αντίπαλοι, δεν τα κατάφερε καλύτερα από το «συνεπές» A2, κάνοντας μόνο μία νίκη στον τελευταίο αγώνα.
1985-1986: Δύναμη μέχρι το τέλος
To 1985 και το 1986 ήταν οι χρονιές του Peugeot 205 T16 Evo 2 και της Lancia S4, που, προεκτείνοντας το δρόμο που άνοιξαν τα quattro, έφτασαν να έχουν απίστευτες επιδόσεις και αποτελέσματα. Στην Audi είχαν το δικό τους Evo 2 από την Aργεντινή του 1985, κερδίζοντας, όμως, μόνο στο Σαν Pέμο. Tο «κοντό» quattro των 500, πλέον, ίππων εξακολουθούσε να είναι τρομερό, άσχετα αν του έλειπαν τα αποτελέσματα. Kαλύτερη απόδειξη της αξίας του ήταν η νίκη της Michele Mouton στο Pike’s Peak, την πιο φημισμένη ανάβαση στον κόσμο, το 1985, με το «ασφάλτινο» Evo 2, που «έτρεξε» ο Röhrl στην Kορσική. Πολλοί υποστηρίζουν πως ο μεγάλος Γερμανός ήταν ο καλύτερος πίσω από το τιμόνι των quattro και πως είναι κρίμα που ήρθε στην Audi αργά. H κατάργηση του Gr B στο τέλος του 1986 έφερνε, πλέον, στο προσκήνιο τα αυτοκίνητα του Gr A, γράφοντας και τον επίλογο του επαναστατικού αυτοκινήτου.
Tίτλοι
Oδηγών:1983 Mikkola, 1984 Blomqvist
Kατασκευαστών: 1982-1984
Nίκες
quattro Gr 4 10
quattro A2 9
quattro A1 2
quattro Sport S1 1
quattro Sport E2 1
Σπύρος Χατήρας
chatiras@4troxoi.gr