Συνέντευξη: “EL Nak Junior”

Κείμενο: Γιάννης Τσινάβος

Φωτογραφίες: Αρχείο 4T

Αυθεντικός, πολυπράγμων, πρωταθλητής, οδηγός χωρίς «πάτα-άσε», σε κερδίζει με την ευθύτητα και το πάθος του. Δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις σε ό,τι αφορά την αγάπη του για τους αγώνες. Πλέον, ως αντιπρόεδρος της Αγωνιστικής Λέσχης Αυτοκινήτου, Λαμίας ο Πανουργιάς Πανουργιάς, γνωστός ως «EL NAK Jr», ευελπιστεί να μεταφέρει τη γνώση του και την εμπειρία του από την εμπλοκή του στους αγώνες.

Βρεθήκαμε με τον Πρωταθλητή Χώματος 2018 στην κατηγορία F2, Πανουργιά Πανουργιά, κατά κόσμον «EL NAK Jr», και μας έδωσε μια απολαυστική συνέντευξη για τους αγώνες, για το καινούργιο κεφάλαιο για τον ίδιο με την εμπλοκή του στο ΔΣ του Αθλητικού Σωματείου της Α.Λ.Α. Λαμίας, καθώς και για θέματα που αφορούν την κοινωνία.

Κεφάλαιο 1: Αγώνες

Μεγάλωσες μέσα σε μια οικογένεια με έντονο το στοιχείο των αγώνων, οπότε το μικρόβιο του μηχανοκίνητου αθλητισμού δεν άργησε να έρθει. Πες μας όμως ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που σου κέντρισε το ενδιαφέρον;

Tα πρώτα ερεθίσματα, ή για την ακρίβεια οι πρώτες αναμνήσεις μου, είναι με το τελευταίο αγωνιστικό που είχε ο πατέρας μου, ένα Mitsubishi Lancer, στην παλιά ειδική του Ράλλυ Ακρόπολις Λογγίτσι. Μοτέρ με τούρμπο με πίσω κίνηση που μου ήταν αδύνατον να μη «σβουρίξω» όταν άνοιγε η τουρμπίνα πάνω στη στροφή. Φιλική καρπαζιά στο κεφάλι από τον πατέρα μου και πίεση για καλύτερη προσπάθεια. Όπως και με το Mini του σε στριφτερές ασφάλτινες διαδρομές, καθώς και οι ιστορίες μπροστά στο τζάκι για μια εποχή που τα ράλλυ ήταν πιο «αντρικά», σε χέρια και σε ποιότητα ανθρώπων.

Ξεκινάς την αγωνιστική σου καριέρα ως συνοδηγός δίπλα στον Χρήστο Πλατή. Πόσο χρήσιμο ήταν για σένα στα πρώτα σου βήματα;

Η σχέση μου με τoν Χρήστο Πλατή ξεκίνησε με τη νίκη μας στο Ελευθεροχώρι το 2008, και από τότε έχει υπάρξει δίπλα μου σαν μέντορας, σαν πατέρας και ένα από τα πιο πολύτιμα στηρίγματα στη ζωή μου. Με βοήθησε να εξελιχθώ ως οδηγός και η ακεραιότητα του χαρακτήρα του με έκανε να μάθω να απολαμβάνω το σπορ μας. Η πραγματικότητα είναι πως μου έχει δώσει τόσα πολλά και τόσο απλόχερα, που το κομμάτι των αγώνων είναι μικρό μπροστά στα υπόλοιπα.

Το 2009, πλέον από τη θέση του οδηγού, ξεκινά το ταξίδι σου στις ειδικές διαδρομές, όπου μέχρι και το 2014 κάνεις σποραδικές εμφανίσεις. Από το 2014 η εμπλοκή σου γίνεται πιο ενεργή, ενώ το 2018 καταφέρνεις να ανακηρυχθείς Πρωταθλητής Ελλάδος Χώματος στην κατηγορία F2, κερδίζεις την κατηγορία ERC3 στο Πανευρωπαϊκό Ράλλυ Ακρόπολις, όπου και κατακτάς την 1η θέση ελληνικού πληρώματος με το Renault Clio R3 Max. Πόσο σπουδαίο ήταν όλο αυτό για σένα και τι άλλαξε με την πάροδο του χρόνου;

Το 2009 ξεκίνησα με τον γαμπρό μου κάνοντας κάποιους αγώνες επιλεκτικά με το Subaru, όμως η πραγματική μου αρχή είναι όταν κάθεται δίπλα μου ένας από τους καλύτερους και πιο αξιόπιστους συνοδηγούς της Ελλάδας, ο Νίκος Μουζάκης. Ένας καταπληκτικός φίλος και άνθρωπος. Είχε την υπομονή και την ικανότητα να μου μάθει πως να τοποθετώ το αυτοκίνητο, πότε και πώς να αφήνω το πόδι από το γκάζι! Μαζί του εξελίχθηκα και έμαθα πάρα πολλά.

Το 2017 γνωρίζω τον Ανδρέα Βίγκο. Tον είχα δει πρώτη φορά με τη σύζυγό του να μας χαζεύει στο service park του Ράλλυ Ακρόπολις του 2016 και από τότε μου είχε μείνει η φλόγα στα μάτια του, το πόσο λαχταρούσε και ήθελε να ζήσει ανάλογες καταστάσεις. Με τον Ανδρέα δέσαμε αμέσως ως πλήρωμα και περάσαμε υπέροχα με το μικρό MG, κατακτώντας την κατηγορία το 2017. Το 2018 γίνεται η μεγάλη αλλαγή. Αγοράζω ένα εργοστασιακό αυτοκίνητο και θέτω στόχους στον εαυτό μου, όσο πιο ψηλά και όσο πιο καλά μπορώ. Η φιλία και αγάπη μου με τον «τεράστιο “Στρατισίνο”» ήταν το κερασάκι σε μια καταπληκτική χρονιά. Η συνεργασία μου με το περιοδικό και ο άτυπος τίτλος του οδηγού των 4Τροχών ήταν μέγιστη τιμή.

Το 2019 ο κόσμος, καλούμενος σε ψηφοφορία, σε είχε επιλέξει ως αγαπημένο Έλληνα οδηγό αγώνων για το 2018. Πόσο μεγάλη χαρά και τιμή ήταν για σένα αυτός ο τίτλος;

Νομίζω πως είναι ο τίτλος με τη μεγαλύτερη σημασία για μένα. Η αναγνώριση της προσπάθειας και του κόπου μου από τον κόσμο που αγαπά το σπορ μας και η βράβευση ανάμεσα σε τόσους καταπληκτικούς οδηγούς ήταν πραγματικά ένα όνειρο.

Επανερχόμενοι στα του σήμερα, πώς βλέπεις την όλη κατάσταση στους αγώνες αυτοκινήτου και πόσο δύσκολο είναι να επιστρέψουν σε μια κανονικότητα, λόγω της πανδημίας;

Οι αγώνες αυτοκινήτου είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Όλα θα χρειαστούν το χρόνο τους και ειδική συμπεριφορά για να επανέλθουν σε μια κανονικότητα. Σίγουρα όμως θα επηρεαστούν για αρκετό καιρό από τις οικονομικές επιπτώσεις αυτής της πανδημίας.

Έχουμε και θετικές ειδήσεις, όπως είναι η επιστροφή του Ράλλυ Ακρόπολις. Εσύ έχεις λάβει μέρος στον εθνικό μας αγώνα – τι σημαίνει για τον «El Nak Jr» το Ράλλυ Ακρόπολις;

Για εμένα, που δεν έχω τρέξει σε αγώνα του εξωτερικού, το Ράλλυ Ακρόπολις είναι ο ωραιότερος και σημαντικότερος αγώνας! Έχω αναφέρει συγκεκριμένα πως όπου και αν πεις ότι τρέχεις σε αγώνες, η πρώτη ερώτηση είναι, «στο Ράλλυ Ακρόπολις έχεις τρέξει;» Είμαι περήφανος που μπορώ να αναφέρω τι έχω κατακτήσει στον συγκεκριμένο αγώνα.

Η επιστροφή του σίγουρα δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, αποτελεί όνειρο για όλους τους φίλους και αθλητές του motorsport στην Ελλάδα το να το ζήσουμε ξανά στο παγκόσμιο επίπεδο. Ανεξάρτητα δε από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, αυτός ο αγώνας μπορεί να είναι μια σημαντική οικονομική ενίσχυση στην περιοχή όπου θα γίνει, και όχι μόνο.

Τώρα κάτι που ρωτούν αρκετοί και θέλουν να μάθουν: Θα επιστρέψει στους αγώνες ο «El Nak Jr»;

Το 2020 ήταν συνειδητή επιλογή μου να μη συμμετάσχω στους αγώνες, ήθελα ένα διάλειμμα. Το 2021 είναι πολύ νωρίς ακόμα για να απαντήσω· σίγουρα λείπει το συναίσθημα, η αδρεναλίνη και η σκόνη, αλλά πιστεύω πως η εποχή απαιτεί μικρά και «συλλογισμένα» βήματα.

Κεφάλαιο 2: Αγωνιστική Λέσχη Αυτοκινήτου Λαμίας

Ανήκεις σε ένα αθλητικό σωματείο με μεγάλη ιστορία στο μηχανοκίνητο αθλητισμό της χώρας μας, όπου πλέον βρίσκεσαι και στην θέση του Αντιπροέδρου. Πώς προέκυψε η εμπλοκή σου;

Η Α.Λ.Α.Λαμίας είναι ένα από τα ιστορικότερα και πιο σοβαρά σωματεία της Ελλάδας. Πολλά μέλη και φίλοι της με παρακινούσαν πολύ καιρό να ασχοληθώ και πως λείπει η δική μου συμβολή. Έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω να βάλω ένα μικρό λιθαράκι κι εγώ στην εξέλιξή της.

Η εμπειρία σου από τους αγώνες βοηθάει και στην οργάνωση των δράσεων σε ό,τι έχει να κάνει με τα μηχανοκίνητα δρώμενα. Πόσο πιστεύεις έχεις συμβάλει και εσύ σε αυτό;

Πιστεύω πως όταν έχεις ζήσει μέσα από το μπάκετ μπορείς να καταλάβεις πολλά πράγματα που ως απλός οργανωτής δε σου περνούν από το μυαλό, δε σημαίνει όμως πως χρειάζεται μόνο αυτή η πλευρά.

Η Α.Λ.Α.Λαμίας διοργάνωσε το 37ο Ράλλυ Φθιώτιδος μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες, όχι μόνο από πλευράς πανδημίας, αλλά και από τα απίστευτα καιρικά φαινόμενα που έπληξαν την περιοχή. Πόσο δύσκολη απόφαση ήταν για όλους σας να πραγματοποιήσετε εντέλει τον αγώνα;

Θα μιλήσω μόνο για τη δική μου γνώμη, και όχι για των υπολοίπων. Μέσα από αυτό τον αγώνα κατάλαβα πόσο στην τύχη κρέμονται επί σειρά ετών η ασφάλειά μας, η σωστή διοργάνωση και το αποτέλεσμα ενός αγώνα. Δεν είναι ο τόπος ή ο χρόνος να δώσω στοιχεία, δυστυχώς έχουμε κακή νοοτροπία όλοι μας, ως αγωνιζόμενοι, ως οργανωτές και σίγουρα ως Ομοσπονδία. Ο οργανωτής και τα αρμόδια στελέχη δε θέλουν να τηρήσουν τους κανονισμούς για να μη χάσουν τον πελάτη, ο δε πελάτης έχει μάθει πως μπορεί να κάνει οτιδήποτε, γιατί επικρατεί χρόνια αυτή η ανομία. Από την άλλη, όμως, όλοι έχουν παράπονα για τον ανταγωνιστή τους και σχολιάζουν, αλλά επίσημα κανείς δε μιλά.

Δικό μου λοιπόν, προσωπικό συμπέρασμα είναι πως η τραγική κατάσταση της ΟΜΑΕ τα τελευταία χρόνια έπρεπε να είναι η αφορμή για ένα ολικό reset! Να μείνουμε ένα χρόνο χωρίς αγώνες και να ασχοληθούμε με το να γίνει πιο σωστό, νόμιμο και ασφαλές το σπορ μας.

Ως ΑΛΑΛ καταφέραμε να γίνει ο αγώνας, αλλά δε θεωρώ αυτό επιτυχία, όσο ότι μπορέσαμε να είναι ένας ασφαλής αγώνας. Η ικανότητα του Νίκου Μανώλη να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις είναι εντυπωσιακή, αλλά θα βγάλω το καπέλο σε όλους τους αφανείς ήρωες του αγώνα, Γεωργία, Ιωάννα, Φώτη, Τσινάβο, Καρέλλη, όλους τους κριτές και τους ανθρώπους που πάλευαν επί τρεις ημέρες με τη λάσπη για να γίνει το Ράλλυ με ασφάλεια και να μην ακυρωθεί.

Εσύ σε προσωπικό επίπεδο τι θα ήθελες να προσφέρει η ΑΛΑΛ από πλευράς μηχανοκίνητου αθλητισμού και πού θα ήθελες να διαφοροποιηθεί;

Φιλοδοξώ να μπορέσει η ΑΛΑΛ να προσφέρει στον τόπο της οδική παιδεία, να πλησιάσει τον νέο κόσμο. Να μπορέσει να συμβάλει στη μείωση των ατυχημάτων, να προσελκύει τον κόσμο με διάφορες δραστηριότητες και ημερίδες. Να μη μείνει μόνο στην οργάνωση δύο αγώνων το χρόνο. Σε αντίθεση με άλλα σωματεία, παραμένει η Λέσχη των φίλων, και όχι επιχείρηση, χωρίς όμως να κρίνω πως είναι λάθος η πιο τεχνοκρατική αντιμετώπιση, γιατί η πραγματικότητα είναι πως η διοργάνωση αγώνων και όλα τα υπόλοιπα θέλουν χρήματα, και οι χορηγοί γίνονται όλο και πιο σπάνιο είδος.

Κεφάλαιο 3: Κοινωνία

Εκτός όμως από τους αγώνες, έχεις και άποψη για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία. Πώς βιώνεις την παρούσα κατάσταση;

Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε αυτή την κυβέρνηση, που, παρά τα όποια λάθη, έχει καταφέρει να μας προστατέψει από την πανδημία. Μόνο στην ιδέα ενός Πολάκη π.χ. ως υπουργού Υγείας με πιάνει ένας φόβος! Αυτό που ζούμε είναι πρωτόγνωρο σε παγκόσμιο επίπεδο και απαιτεί ψυχραιμία και ικανότητες.

Πόσο εύκολο θα είναι να επανέλθουμε στην κανονικότητα και να επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας;

Δε φοβάμαι τον άνθρωπο στο σύνολο, έχει μάθει να προσαρμόζεται και να επιβιώνει, σίγουρα όμως έχουμε δύσκολο έργο μπροστά μας. Τα ευρωπαϊκά κονδύλια που θα πέσουν στην αγορά όπως και το νέο ΕΣΠΑ θα δώσουν ανάσα, αλλά μακροπρόθεσμα.

Γενικότερα η κοινωνία στηρίζει και γίνεται αρωγός θετικών προσπαθειών που αφορούν την ευημερία του συνόλου ή πλέον ο καθένας πράττει ως μονάδα;

Ο ελληνικός λαός, αν και με μεσογειακό ταπεραμέντο, έχει δείξει συνέπεια και σοβαρότητα στην όλη αντιμετώπιση και στα μέτρα, όπως είναι φυσικό όμως έχει κουραστεί. Πρέπει όλοι μαζί να κάνουμε υπομονή και μια τελευταία -ελπίζω- προσπάθεια.

Τέλος, ζητήσαμε από τον ίδιο να γράψει τον επίλογο της συνέντευξης, λέγοντάς μας τι θα ήθελε να συμβεί το 2021.

Το 2020 επιβεβαιώθηκε μέσα μου πως στο χώρο μας υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων. Είναι οι άνθρωποι που ζουν επαγγελματικά από το σπορ, εκείνοι που ζουν από το σπορ ως τρόπο ζωής και χωρίς αυτό το μέσο προβολής δεν είναι τίποτα. Τέλος, οι άνθρωποι που συνήθως είναι και αυτοί που πληρώνουν, ανεξάρτητα από το ποσό, που το σπορ είναι το χόμπι τους και η απόδραση από την καθημερινότητά τους. Έχοντας ως δεδομένο πως επαγγελματίας οδηγός δεν υπάρχει στην Ελλάδα, θεωρώ πως υπάρχει ένα χάος μεταξύ των τριών κατηγοριών. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια αρχή, μια ομοσπονδία που να μπορέσει να διαχειριστεί το σπορ μας σαν άθλημα με κανόνες, χωρίς να εξυπηρετεί συμφέροντα, φιλοδοξίες και ματαιοδοξίες. Να κοιτά το κοινό καλό, και ας «σπάσει αυγά». Αυτή η ομοσπονδία δε θα έχει αντίπαλο και τίποτα να φοβηθεί. Θα ήθελα να δω τον κόσμο ξανά στα βουνά χωρίς πανδημία, και σωματεία και ομοσπονδία χωρίς μελανά σημεία._ Γιάννης Τσινάβος